Arbitration

In het onderdeel ‘Baseball Slang Explained’ zal ik af en toe wat Amerikaanse honkbaltermen en -gewoontes uitleggen. Als eerste komt ‘arbitration’ aan bod. Arbitration is een term die vooral in de winter genoemd wordt en heeft alles te maken met contracten van spelers.

Het proces
Arbitration is het proces waarbij een speler met een bepaalde duur aan ervaring recht heeft op een salarisverhoging. Komen team en speler er niet uit dan wordt een derde partij wordt ingeschakeld om het salaris van een speler in het komende seizoen te bepalen. Arbitration is ingesteld om de spelers te beschermen. Op het moment dat een speler doorbreekt in de Major League vanuit de minors verdient hij over het algemeen het ‘league minimum’ van 300.000 dollar per jaar. Veel van deze spelers zitten nog vast aan een lang contract, om te voorkomen dat de spelers nog erg lang dit minimumsalaris verdienen is arbitration ingesteld. Arbitration is bovendien ingesteld om te voorkomen dat veel jonge talentvolle spelers snel van team kunnen wisselen, omdat hun oude team niet genoeg geld heeft om tegen de rijke teams op te bieden als het om een nieuw contract gaat. Op die manier worden ook de (minder rijke) teams door arbitration beschermd.

Regels voor spelers
Een speler komt in aanmerking voor arbitration als hij:

1. meer dan 3 jaar, maar minder dan 6 jaar voor een Major League team speelt.
2. bij de top 17% van de spelers hoort met meer dan twee jaar ervaring in de Major League, maar minder dan 3 jaar. (Super Two Status)
3. zich heeft aangemeld voor ‘free agency’. Dit kan een speler doen nadat zijn contract bij zijn team is afgelopen.

Regels voor clubs
Als een speler in aanmerking komt voor arbitration moet het team bepalen of zij hem dit wel of niet willen aanbieden. De regels voor teams die arbitration aan willen bieden:

1. Een team moet een speler die ‘under team control’ is (speler heeft nog een contract, maar maakt naar aanleiding van bovenstaande regels aanspraak op arbitration) voor 12 december een contract aanbieden.
2. Een team moet een speler die zich heeft aangemeld voor free agency voor 1 december arbitration aanbieden. De spelers hebben tot 7 december om te beslissen of zij dit aanbod accepteren of niet. Accepteert de speler de arbitration dan wordt hij weer toegevoegd aan het roster van het team en kunnen beide partijen gaan onderhandelen over het salaris voor het volgende seizoen, komen zij daar niet uit dan volgt er een ‘arbitration hearing’ waarbij een derde partij een beslissing maakt over het salaris. Accepteert hij de arbitration niet, mogen team en speler verder onderhandelen, maar verliest het team daarvoor het alleenrecht. Andere teams mogen de speler dan ook een contract aanbieden.
3. Het salaris dat een team een speler bij arbitration biedt, mag niet lager zijn dan 80% van het salaris van het daaraan voorgaande seizoen en niet lager dan 70% van het salaris van het seizoen daarvoor. Deze regel geldt alleen voor spelers die nog ‘under team control’ zijn.

Arbitration hearing
Zoals gezegd: als speler en zijn team er niet uitkomen, volgt er een ‘arbitration hearing’, waarbij een derde partij beslist wat het salaris van de speler in het komende seizoen wordt. Deze derde partij bestaat uit drie professionele ‘arbitrators’, de letterlijke vertaling van arbitrator is bemiddelaar en die is vrij treffend in dit geval. Voordat deze bemiddelaars een uitspraak doen (deze uitspraken vinden altijd plaats tussen 1 en 20 februari), komen zowel de speler als het team in januari met een bedrag dat zij als beste salaris zien voor het komende seizoen. De bemiddelaars beslissen dan op basis van de volgende punten wat het salaris wordt:

1. Wat heeft de speler voor het team betekend met zijn prestaties en leiderschap?
2. Het win-loss record en de bezoekersaantallen van het team.
3. De speciale prestaties van de speler, zoals bijvoorbeeld deelnames aan All-Star Games, awards en prestaties in de playoffs.
4. De salarissen van vergelijkbare spelers. Spelers met even veel ervaring, spelers met minder dan 5 jaar ervaring in de Majors en spelers die in het voorgaande jaar in aanmerking kwamen voor arbitration.

Gevolgen
Dat is een heleboel tekst en informatie. Ik zal de gevolgen per scenario hieronder aangeven.

• Scenario 1: Speler accepteert aanbod arbitration en salaris. Hij wordt toegevoegd aan het roster en maakt weer deel uit van het team.
• Scenario 2: Speler accepteert aanbod arbitration, maar niet salaris. Er volgt een arbitration hearing en de bemiddelaars bepalen het nieuwe salaris. Het nieuwe contract is vervolgens een jaar geldig en een jaar later is hij – afhankelijk van het aantal jaren dat hij in de Major League speelt – weer ‘arbitration eligible’ of free agent.
• Scenario 3: Speler accepteert aanbod arbitration NIET en onderhandelt vervolgens met het team. Samen komen zij tot een nieuw contract en de speler blijft lid van het team.
• Scenario 4: Speler accepteert aanbod arbitration NIET en onderhandelt met meerdere teams. Hij tekent een contract bij een ander team en wordt daar toegevoegd aan het roster.*
• Scenario 5: Team ontwijkt arbitration door de speler een meerjarig contract aan te bieden en koopt zo als het ware zijn ‘arbitratrion years’ uit.

*Als een speler het aanbod voor arbitration niet accepteert, wordt hij free agent. Free agents worden op basis van prestaties in de afgelopen twee seizoenen en in vergelijking met andere spelers op hun positie gerangschikt door het Elias Sports Bureau. Ze worden dan ingedeeld in drie categorieën: Type A, Type B en alle overige free agents. Type A free agents zijn spelers die tot de top 20% van spelers op hun positie behoren. Type B free agents zijn spelers die niet tot de top 20% van de spelers op hun positie behoren, maar wel tussen de beste 20% en 40% in zitten. Als de speler uit scenario 4 een Type A free agent is, krijgt zijn voormalige team ter compensatie van het verliezen van deze speler de ‘first round pick’ van zijn nieuwe team in de ‘amateur draft’, plus een ‘supplemental pick’ in een ronde tussen de eerste en tweede ronde van de draft. Als de speler in scenario 4 een Type B free agent is, ontvangt zijn oude team ter compensatie alleen een supplemental pick in de tussenronde, die ook wel ‘sandwich round’ wordt genoemd.

Voorbeeld
Een van de meest bekende recente voorbeelden van het arbitration proces is die van Ryan Howard na het seizoen 2008. Een seizoen waarin Howard de Major League aanvoerde met 48 homeruns en 146 RBIs en won met de Phillies de World Series. Iets wat door de bemiddelaars zou worden meegenomen in hun beslissing. Howard accepteerde de arbitration van de Phillies, maar niet het salaris dat zij hem aanboden. In januari mochten beide partijen een bedrag aangeven bij de bemiddelaars. De Phillies kwamen met 14 miljoen dollar, Howard wilde 18 miljoen dollar (alleen Roger Clemens en Derek Jeter vroegen ooit meer). Uiteindelijk tekende Howard op 8 februari een driejarig contract voor 54 miljoen dollar. De Phillies en Howard ontweken op deze manier uiteindelijk de arbitration hearing en voorkwamen zo dat er animositeit tussen beide partijen ontstond.

Zijn er nog honkbaltermen en/of -gewoontes die jij graag uitgelegd wil zien? Laat het me weten via e-mail, Twitter, Facebook of gewoon via een comment op deze post!