ABC’s Book Corner: Charisma

Ze hoefden maar even de keel te schrapen en iedereen hield zijn mond en luisterde. Charismatische sprekers. John Kennedy, Barrack Obama en Bill Clinton. Ze konden over hun droom vertellen (Martin Luther King) of het Kwaad verkondigen (Adolf Hitler), de toehoorders lieten zich overtuigen. Charisma. Je hebt het of je hebt het niet.

Charismatische sporters praten minder, maar zorgen er door hun aanwezigheid en hun uitstraling voor dat de prestaties van een heel team naar een hoger niveau getild worden. Michael Jordan, Babe Ruth, Joe DiMaggio, Roberto Clemente.

“Je stond al met 1-0 voor, als je met hem in je elftal in de spelerstunnel stond te wachten.” werd er over Ruud Gullit gezegd.

De meest charismatische baseball persoonlijkheid was een goede speler, maar niet de beste. Hij speelde nooit in de Major League. Door zijn huidskleur. Hij was speler, coach en scout maar vooral later de verteller van “hoe het toen was” in de Negro Leagues. Zijn naam: Buck O’Neil. Een man die uiterlijk leek op Nelson Mandela en Kofi Anan, één en al charisma .

Kijk maar:

Ken Burns maakte in 1994 de DVD- Serie “Baseball”, over de geschiedenis van de sport.

Over de Negro league, de baseball league die er kwam na een “Herenakkoord” tussen de eigenaars van de clubs zo rond 1885 (geen negers in de Major Leagues) komt Buck O’Neil aan het woord. Zo’n beetje de enige die nog uit eigen ervaring hierover kon vertellen.

Tien jaar later, hij is dan 93, is hij echt de laatste getuige. Hij zit niet in een verzorgingshuis. Hij woont in Kansas City maar is zelden thuis. Hij vliegt van hot naar her om overal in Amerika en op de radio of televisie te vertellen over die tijd tussen 1920 en 1950, de glorietijd van de Negro League.

Joe Posnanski, journalist van de Kansas City Star, vergezelt hem op zijn reizen in het seizoen 2005. In 2007 verschijnt het boek:

*** The Soul of ***
Baseball
A Road Trip Through
Buck O’Neil’s America

Sterke teams hadden ze, in de Negro League. In een oude bus, waar ook vaak in geslapen werd, trokken ze op het platteland van stadje naar stadje. ’s Avonds een wedstrijd tegen een plaatselijk team, zes dagen per week, maar niet op zondag. Dan speelden ze in de grote stad tegen een ander Negro League Team. De kerkdienst werd een uur vervroegd en vervolgens een doubleheader voor volle tribunes. De Kansas City Monarchs tegen de Homestead Grays, dat was zoiets als de Yankees tegen de Red Sox. Het niveau? Minstens zo goed als in de Major Leagues, volgens Buck. Na het gewone seizoen speelden ze vaak tegen elkaar, de beste blanken tegen de beste Negro Leaguers. “Barnstorming” heette dat; in het tijdperk vòòr de televisie wilden de fans “live” hun helden zien. Meestal verloren de blanke Major Leaguers.

Jackie Robinson. Josh Gibson, Satchel Page ,Willie Mays maar ook Count Basie en Louis Armstrong, Buck kende ze allemaal en zij kenden Buck. Baseball en Jazz, dat was zijn leven.

Buck gaf de mensen geen hand. Ontmoette hij iemand, dan was het “Give it up” en volgde er een omhelzing. Bij de vrouwen duurde die wat langer dan bij de mannen en bij knappe jonge vrouwen weer ietsje langer dan bij knappe oudere vrouwen. Een charmeur tot het einde. Of hij zei: “I am Buck O’Neil, what’s your name?” altijd volgde er een gesprek en een lach.

Zo goed kunnen honkballen, de beste vertegenwoordiger zijn van het “Black Ball”, nooit in de Major Leagues gespeeld, geen erkenning gekregen. Dat kon toch eigenlijk niet.

In 2006 wilde “The Baseball Hall of Fame” wat goed maken. Een aantal grote Negro League spelers en anderen die over het hoofd waren gezien, zouden in de Hall of Fame gekozen worden. Zeventien mensen werden gekozen. Buck kwam 2 stemmen te kort. Was Buck verbitterd? Het antwoord leek wel een gedicht;

Where does bitterness take you?

To a broken heart?

To an early grave?

When I die

I want to die from natural causes

Not from hate

Eating me up from the inside.

Een jaar later overleed Buck “from a natural cause”.

Kees Wijdekop

The Soul of Baseball: A Road Trip Through Buck O’Neil’s America 
Posnanski, Joe|03/2008 |€ 16.99 
ISBN: 9780060854041|US Edition|Trade Paperback

Verkrijgbaar bij: http://www.abc.nl

Season So Far: NL Roundup

NL East:

Net als in het equivalent in de American League is er maar één team met een losing record in het oosten. De door blessures geplaagde Phillies wonnen tot nu toe 18 wedstrijden en verloren er 19. Door het wegvallen van Howard en Utley, hebben ze de nodige slagkracht moeten inleveren. Tel de langzame start van Hunter Pence en Jimmy Rollins daarbij op en het is duidelijk waarom de Phillies onderaan staan. Aan de leiding gaan de Atlanta Braves. Opvallend is het optreden van startende werper Brandon Beachy, die op vier wins staat. Slagmensen komen tegen hem voorlopig niet verder dan een slaggemiddelde van .179, een van de oorzaken voor zijn ERA van 1.60. Met Jair Jurrjens ging het een stuk minder voorspoedig in zijn eerste starts, waardoor hij naar Triple-A werd gestuurd. Hij lijkt daar zijn ritme weer een beetje gevonden te hebben, in drie starts kreeg hij pas vijf punten tegen.

De Braves worden dicht op de hielen gezeten door de Washington Nationals van Roger Bernadina. Bernadina heeft dankzij een polsbreuk van outfielder Jayson Werth weer een basisplek. Ook Bryce Harper, die inmiddels zijn eerste home runs geslagen heeft, heeft een plekje in het outfield van de Nats. Washington zal het naast Werth ook lange tijd moeten stellen zonder catcher Wilson Ramos, gescheurde kniebanden houden hem waarschijnlijk de rest van het seizoen aan de kant. Achter de Nationals strijden de Mets en Marlins om de derde plek. Ondanks het feit dat ze meer runs tegen hebben dan voor, zijn het de Mets die nu een kleine voorsprong hebben. David Wright is de grote uitblinker in New York, met een slaggemiddelde van .408. De voormalige korte stop van de Mets, Jose Reyes, is net als Hanley Ramirez nog niet echt op gang gekomen in Florida. Andere aanwinst Carlos Zambrano doet het wel boven verwachting goed met een ERA onder de 2.00. In zijn win-loss record is van zijn vorm niet veel te merken omdat de nieuwe closer Heath Bell een aantal van zijn potentiële W’s heeft verknald.

NL Central:

Toen bekend werd dat Albert Pujols bij de Cardinals vertrok, waren de fans voornamelijk boos en bang de toppositie in de NL Central niet te kunnen prolongeren. Op basis van de huidige stand hoeven zij zich daar geen zorgen over te maken. Opvallender dan die koppositie is het optreden van Carlos Beltran. Hij werd gehaald om het vertrek van Pujols enigszins te verzachten, maar heeft op dit moment ‘Pujols-achtige’ stats. Hij sloeg al 13 home runs (1e in NL), bracht 32 teamgenoten over de plaat (2e in NL) en verdiende 21 vrije lopen (5e in NL). Beltran is niet de enige Cardinal die sterk slaat, als team gaan ze aan de leiding in runs en slaggemiddelde in de National League. Bij de Brewers, die achter de Reds en Pirates vierde staan, lijken ze wél te worstelen met het vertrek van hun grote eerste honkman. Zonder Prince Fielder komt de grootste druk te liggen bij Ryan Braun. Braun lijkt daar goed mee om te kunnen gaan, maar een aantal van zijn teamgenoten laten het in het slagperk afweten. Rickie Weeks zit al het hele seizoen in een slump en ook Aramis Ramirez kan nog niet aan de verwachtingen voldoen.

In Cincinatti is het nog altijd wachten op het eerste punt dat Aroldis Chapman tegen krijgt. De Cubaan gooide al 32 maal drie slag en kreeg slechts zes honkslagen tegen in 18.1 innings. Het plan was om Chapman als starter uit te proberen, totdat beoogd closer Ryan Madson geblesseerd raakte. Er gaan nu echter toch stemmen op om hem wedstrijden te laten beginnen, omdat een aantal andere starters tegenvallen. De Cubs gaan hun curse dit jaar niet kwijtraken, maar kunnen wel genieten van eerste honkman Bryan LaHair. Samen met Starlin Castro zorgt hij voor een groot deel van de offense van Chicago. De Pirates (17-19) en de Astros (15-21) presteren redelijk volgens verwachting.

NL West:

In de NL West gaan de Dodgers fier aan kop. Met 24-12 hebben zij het beste record in de Majors en hebben daarmee zes wedstrijden voorsprong op de Giants. Matt Kemp is er dit jaar op gebrand de MVP titel te pakken, nadat die vorig jaar volgens velen ten onrechte naar Ryan Braun ging. Kemp heeft op dit moment last van hamstringproblemen, maar in april was hij zonder meer de beste slagman in de National League. Hij sloeg die maand .425/.495/.888 met 11 home runs en 24 RBI. Kenley Jansen heeft inmiddels de closer rol in handen gekregen en heeft al vier saves te pakken. Zoals gebruikelijk de afgelopen jaren is de starting rotation van de Giants sterk met 4 pitchers met een ERA onder de 3.00. Tim Lincecum behoort niet tot die groep, zijn ERA staat nu op 5.77.

De overige teams in de NL West staan ver onder .500. Arizona heeft de derde plek in handen met een record van 16-21. De startende werpers zijn lang niet zo sterk als vorig jaar en Justin Upton is offensief wederom zwak aan zijn jaar begonnen. De Rockies (14-21) stonden op dit punt vorig jaar nog tweede, maar dit jaar komen zij er niet aan te pas. Illustratief voor hun seizoen tot nu toe: geen starter van Colorado heeft een ERA onder de 4.50. San Diego staat laatste, zij sloegen als team tot nu toe 14 home runs. Dat zijn er vier minder dan Josh Hamilton in zijn eentje.

Bekijk hier de standen en league leaders in de National League.

Vanaf vrijdag staan de eerste Interleague wedstrijden op het programma. Crosstown rivals Cubs en White Sox nemen het onder andere tegen elkaar op, de eerste wedstrijd uit hun serie is vrijdag vanaf 20.00u live te zien op ESPN America.

Season So Far: American League Roundup

Je zou het niet zeggen, maar de teams in de MLB hebben er al weer één vijfde van het seizoen op zitten. Hoogste tijd voor een samenvatting van het seizoen tot nu toe dus.  Hopelijk blijft het seizoen zich ontwikkelen zoals het nu doet, want we hebben al een aantal historische prestaties gezien. Zo was er de Perfect Game van Philip Humber, een no-hitter van Jered Weaver, de vier home run game van Josh Hamilton en de Baltimore Orioles die back-to-back-to-back gingen om de wedstrijd tegen de Rangers te beginnen. 

AL East:

Vooraf ging vrijwel iedereen uit van een three team race om de hoogste plek in de AL East tussen de Rays, Red Sox en Yankees met de Blue Jays als gevaarlijke outsider. Niemand had echter gerekend op de Baltimore Orioles, die momenteel aan de leiding gaan in de sterkste divisie in de MLB. Onder leiding van manager Buck Showalter hebben de Orioles al 22 wedstrijden gewonnen. Het feit dat 12 van die overwinningen kwamen tegen directe concurrenten uit de AL East maakt het des te indrukwekkender. Uitblinkers zijn midvelder Adam Jones (10 home runs), starter Jason Hammel (2.09 ERA) en eigenlijk de gehele bullpen. Een van die relievers beschikt over een Nederlands paspoort: Pedro Strop. Tot nu toe staat hij indrukwekkend te pitchen met 19 K’s in 20 innings en een ERA van 1.35.

Grote tegenvaller is voorlopig Boston. De Red Sox zijn het enige team in de division met een winning percentage onder de .500 (14-19) en het rommelt net als vorig jaar weer in Beantown. Het team leek in het begin te moeten wennen aan de excentrieke manager Bobby Valentine, die voor wat ophef zorgde door de strijdlust van Kevin Youkilis in twijfel te trekken. De kale derde honkman was net als een aantal van zijn medespelers niet blij met zijn uitlatingen. Deze week zakte starter Josh Beckett door het ijs tegen de Indians en maakte zich niet populair bij de fans door zijn uitspraken na de wedstrijd. Ook tijdens de wedstrijd werd hij al flink uitgejouwd en de fan linksboven de onderstaande foto ziet het nu al niet meer zitten.

Bij de andere drie teams is er een stuk minder rumoer. Bij de Blue Jays draait het gewoon goed, ondanks de koude start van Jose Bautista. Inmiddels begint hij weer een beetje in vorm te komen, dus de pitchers in de AL zijn gewaarschuwd. De Yankees kennen vooral blessureleed. Voor Michael Pineda (schouderoperatie) en closer Mariano Rivera, die zijn kniebanden afscheurde toen hij in het outfield stond tijdens batting practice, is het seizoen al voorbij. Vandaag staat echter in het teken van de terugkeer van Andy Pettitte. Hij maakt vanavond om 19:05 zijn rentree in pinstripes in Yankee Stadium tegen de Mariners. Tampa Bay ging het seizoen voortvarend van start met een sweep tegen de Yankees, waarin Joe Maddon met zijn shifts maar weer eens liet zien tot de beste managers van de MLB te horen. De Rays moeten het de komende tijd doen zonder ster Evan Longoria en hun prestaties zijn de afgelopen wedstrijden iets afgevlakt.

AL Central:

Vorig jaar was er maar één team met een positief record in de AL Central en ook op dit moment is dat het geval. Gek genoeg zijn dat niet de Detroit Tigers, maar de Cleveland Indians. Detroit, de gedoodverfde favoriet, moet duidelijk nog op stoom komen. Miguel Cabrera en Prince Fielder voldoen nog niet aan de hoge verwachtingen, maar vooral de pitching laat het afweten. Met name starters Scherzer en Porcello zijn dramatisch bezig, beiden met een ERA hoog in de 5. De Indians hebben hun eerste positie voor een groot deel te danken aan hun zelfbenoemde ‘bullpen mafia’. Zo wonnen de Indians van de 8 one-run games die zij speelden er 7. De White Sox staan achter de Tigers op de derde plaats. Het hoogtepunt van hun seizoen was zonder twijfel de Perfect Game van Philip Humber. In zijn drie volgende starts gaf hij echter 20 punten op in 13 innings. Slugger Adam Dunn lijkt weer zijn oude zelf met 11 home runs en alweer 49 strike outs. Het had weinig gescheeld of hij had vrijdag een record geëvenaard. 36 wedstrijden achter elkaar kreeg hij drie slag, maar in vier slagbeurten wist hij een strike out te ontlopen.

Van de Kansas City Royals werd best wel wat verwacht, maar hun start van het seizoen was treurig. Op een gegeven moment verloren de Royals maar liefst tien thuiswedstrijden op rij. Hun home record is nu 4-13, maar buiten KC hebben ze inmiddels een winning record. Het is dus hopen voor de talentvolle Royals dat ze snel aansluiting kunnen vinden bij de eerdergenoemde teams, want in deze division kan het nog alle kanten op. Het staat inmiddels wel vast dat de Minnesota Twins hun playoff aspiraties kunnen vergeten. Pas negen wedstrijden werden er gewonnen en het lijkt een miserabel seizoen te gaan worden in de Twin Cities.

AL West:

In de AL West draait het tot nu toe om twee spelers: Josh Hamilton en Albert Pujols. Op dit moment lijkt het er op dat eerstgenoemde de titel van beste speler in de MLB heeft afgepakt van Pujols. Hamilton is vooral deze week in exceptionele vorm. Hij sloeg 9 home runs, waaronder dus 4 in één wedstrijd (als 16e speler in de geschiedenis), met 15 RBI. Hij gaat ruim aan de leiding in elke Triple Crown categorie en als hij zo door gaat eindigt hij het seizoen met 84 home runs en 195 RBI. Dat hij deze vorm het hele jaar vasthoudt kan haast niet, maar het wordt hoe dan ook een memorabel jaar voor de outfielder. De rest van de Texanen doen het ook niet verkeerd. Ze delen het beste record in de AL met de Orioles en gaan vrij ruim aan de leiding in de divisie.

Zo goed als Hamilton het doet, zo tegenvallend zijn de prestaties van Albert Pujols. De Dominicaan werd terecht met veel bombarie gepresenteerd aan de fans van LA, maar hij heeft zijn draai er nog niet kunnen vinden. Nog nooit duurde het zo lang voordat er een home run van de knuppel van Pujols kwam (110 at-bats). De verwachting was dat er na het slaan van zijn eerste een last van hem af zou vallen, maar het is nog altijd nog niet de Pujols die we kennen. De eerste ‘boos’ rollen al van de tribunes als gevolg van zijn slaggemiddelde van .195 en het karige aantal walks van 7 (waarvan 2 opzettelijk). Als team zijn de Angels ook nog niet sterk, met een record van 15-19, waarmee ze derde staan in de AL West. Net als de Tigers zullen de Angels dus uit een ander vaatje moeten tappen de rest van het seizoen.

De A’s staan op dit moment tweede met dank aan de pitching, want aan slag valt er nog weinig te beleven. Yoenis Cespedes begon het jaar met een aantal indrukwekkende homers, maar zijn productie is mede door een blessure aan zijn hand afgenomen. Zoals verwacht staan de Mariners onderaan, maar de schade is nog te overzien. Het is maar de vraag of dit zo blijft, want vooral de slagploeg is over het geheel genomen niet goed genoeg om veel wedstrijden te winnen.

Later komt de National League aan bod, bekijk hier de standen en de league leaders in de AL.