ABC’s Book Corner: Baseball Diaries

“Het beste boek dat ik ooit gelezen heb!” zei Mickey Mantle toen de eerste biografie over hem verscheen. Daar viel niets tegen in te brengen, het was namelijk ook het eerste boek dat “the Mick” in zijn leven las. Baseball spelen en boeken lezen was geen goede combinatie, zo’n 60 jaar geleden. Veruit de meeste spelers werden professional na een paar jaar highschool, studeren kwam niet op de eerste plaats. Een kleine minderheid had een college bezocht en als daar eens iemand bij zat die een boek las, dan was dat een “weirdo”.

Jim Brosnan was zo’n rare: hij kon goed pitchen, ging naar college, droeg een bril en kreeg daarom de bijnaam “professor”. Hij had niet alleen leren lezen maar hij kon ook schrijven. Brosnan hield een dagboek bij toen hij in 1959 bij de Cincinnati Reds speelde: “The Long Season”. Voor het eerst kreeg de fan een kijkje in de keuken van de Major League. Het was in zijn boek allemaal heel erg braaf, geen schandalen. Jim had daarna nog een mooie carrière.

Helemaal niet braaf was het boek van Jim Bouton, “Ball Four”.
Bouton, pitcher bij de Yankees rond 1960, gooide elke bal zo hard mogelijk. (Dat was de stijl in die tijd. Als werper hoorde je de slagman uit te dagen. Deed je dat niet, dan was je een “ pussy”, een “watje”.) Hij kreeg last van zijn arm, het onvermijdelijke gevolg van deze manier van pitchen. Met een knuckleball, als junkball pitcher ( dus als een “pussy”) knokte hij zich in 1969 terug in de Major League bij de Seattle Pilots. Hij hield in dat seizoen ook een dagboek bij, maar het waren vooral de herinneringen aan zijn tijd bij de Yankees die voor ophef zorgden. Als de fans misschien nog dachten dat de spelers met een slaappilletje op van de zenuwen om negen uur onder de dekens kropen (O jee, morgen tegen Cleveland!) dan waren ze nu door Bouton definitief uit de droom geholpen. ’s Avonds haalden de boys onder leiding van The Mick himself veel ondeugende dingen uit, dames en drank, voor de details moet je het boek maar zelf lezen. Jim Bouton verdiende veel geld, maar hij lag er natuurlijk helemaal uit. Nooit meer uitgenodigd bij oldtimers wedstrijden; toen reporters de mening van Mantle over het boek vroegen, was het antwoord: “ Jim Who??”

Het opschrijven en publiceren van je ervaringen als profhonkballer werd populair. Een recente bestseller is:
The Bullpen Gospels
Major League Dreams of a Minor League Veteran.
Dirk Hayhurst, vijfdejaars prof, weet niet wat hij moet doen. Het is begin april, springtraining is voorbij. Het goede nieuws is dat hij niet, zoals veel leeftijdgenoten, ontslagen is door de San Diego Padres, het slechte nieuws is dat hij weer geen promotie maakt naar het AA -niveau. Hij denkt aan opgeven, zijn studie afmaken, naar huis terug gaan.

Waarschijnlijk kent Dirk zijn baseball klassiekers: de vader van Ty Cobb zei, toen hij hoorde dat Ty profhonkballer wilde worden:” Don’t come home a failure”. Bij Dirk thuis is het één en al “failure”. Vader arbeidsongeschikt en depressief, broer alcoholist en gewelddadig, moeder probeert de zaak bij elkaar te houden door te doen alsof er niets aan de hand is.

Hij besluit dus toch maar weer aan een seizoen op het A-niveau te beginnen. Lange nachtelijke busritten, slechte hotels, junkfood, veel kleedkamerhumor, subcategorie platte onderbroekenlol, over al die dingen schrijft hij. Profhonkbal lijkt toch niet de ideale plaats voor gevoelsmensen.

Als het hierbij zou blijven, was het boek geen succes geworden. Hayhurst schrijft echter ook over zijn twijfels, over hoe het nou verder moet met hem. Ontmoetingen met fans die er slecht aan toe zijn en veel gesprekken doen hem inzien: baseball is ook voor een prof niet het belangrijkste in het leven, het is niet de oplossing voor je problemen. Belangrijker is het om een echt mens te zijn die om anderen geeft.

Er is een happy end: Dirk vindt de liefde, bereikt de Major League, met de familie komt het ook nog allemaal goed en hij is nu een succesvol schrijver.

Aanbevolen, vooral voor degenen die de slogan “Baseball, I live for this” letterlijk nemen.

Kees Wijdekop

The Bullpen Gospels: Major League Dreams of a Minor League Veteran 
Hayhurst, Dirk|04/2010 |€ 17.99 
ISBN: 9780806531434|US Edition|Trade Paperback

Ball Four 
Bouton, Jim|07/1990 |€ 18.99 
ISBN: 9780020306658|US Edition|Trade Paperback

Verkrijgbaar bij: www.abc.nl

Will 2012 be the breakout year for Kenley Jansen?

Onderstaand stuk komt deze week uit in het Playball Journal.

Wij Nederlanders kennen hem al jaren. We maakten voor het eerst kennis met hem als catcher tijdens de World Baseball Classic van 2009 toen hij met geweldige aangooien indruk maakte in de wedstrijden tegen de Dominicaanse Republiek.

De Los Angeles Dodgers, de organisatie waarvoor hij op dat moment al speelde, besloten hem in het seizoen dat daarop volgde vanwege zijn sterke arm uit te proberen op de heuvel. Jansen speelde later dat jaar ook tijdens het WK met het Nederlands team ook mee als pitcher, maar kon toen nog niet overtuigen. Na veel hard trainen en werken aan zijn mechanics, gooide Jansen in 2009 uiteindelijk 11 2/3 innings. Zijn ERA was hoog (4.63), maar dat kwam ook omdat hij 11 keer vier wijd gooide, iets dat volgens de organisatie toe te schrijven was aan zijn onervarenheid. Wat veel hoop gaf, waren de 19 strikeouts die Jansen gooide. Na afloop van het seizoen werd hij door de Dodgers naar de Arizona Fall League gestuurd om meer ervaring op te doen als pitcher. Zijn harde werk wierp zijn vruchten af, want hij werd door de Dodgers toegevoegd aan het 40-man roster. Na een sterke maand april in de Single-A, werd hij in mei opgeroepen naar het Double-A team van de Dodgers. Daar deed hij het zo goed (4-0 met een ERA van 1.67 en 50 strikeouts in 27 innings) dat hij werd geselecteerd voor de Southern League All-Star Game.

Major League
Vlak daarna, op 23 juli 2010, wordt Jansen opgeroepen naar de Los Angeles Dodgers, waarvoor hij een dag later zijn debuut maakt in een wedstrijd tegen de New York Mets. Hij gooide in een perfect inning en maakte van de drie slagmensen er twee uit met drie slag. De volgende dag werd hij door manager Joe Torre ingezet als closer en pakt hij zijn eerste Major League save. Hij liet dus een goede eerste indruk achter en bleef de rest van het seizoen in de Major League. Uiteindelijk kwam hij uit in 25 wedstrijden voor de Dodgers waarin hij in 27 innings tot een ERA van 0.67 (!) kwam, 1 wedstrijd won, 41 strikeouts gooide en 4 saves pakte. Als pitcher in de National League kwam zijn verleden als slagman ook nog twee keer goed van pas. Zijn eerste keer aan slag kreeg Jansen vier wijd en in zijn eerste netto slagbeurt sloeg Jansen zijn eerste hit. Hij zou hierna niet meer aan slag komen, waardoor hij het seizoen eindigde met een slaggemiddelde van 1.000.

In 2011 was Kenley stiekem één van de beste relievers in de Majors. Het was een seizoen waarin de Dodgers het als team niet erg goed deden, maar Jansen zelf kwam na een slow start op gang en excelleerde. In 53.2 innings kwam hij tot een ERA van 2.85 en gooide hij maarliefst 96 keer drie slag. Zijn K/9 ratio (het aantal keer drie slag dat hij gemiddeld per wedstrijd zou gooien als hij 9 innings zou gooien) van 16.1 is een nieuw record voor relievers. Hij verbrak daarmee het record van een andere reliever die tijdens de WBC van 2009 een grote rol speelde: Carlos Marmol.

Ondanks deze prachtige prestaties is hij bij het grote publiek nog niet erg bekend in de Verenigde Staten. Dit jaar moet daar verandering in komen. De Dodgers werden overgenomen door een groep nieuwe eigenaren, met daarin onder andere voormalig basketbal ster Magic Johnson, en zitten in een positieve vibe. Die vibe wordt ook op het veld tentoon gespreid. Na tien wedstrijden zijn de Dodgers 9-1 en dat terwijl Kenley Jansen, de belangrijkste set up man voor closer Javy Guerra, nog niet eens echt in vorm is.

Jansen kwam tot nu toe zes keer op de heuvel en kreeg daarin al twee home runs tegen. Zijn ERA is 5.14, maar hij heeft al wel twee wins te pakken. Net als vorig seizoen heeft hij dus wat opstartproblemen, maar laten we hopen dat hij zijn vorm snel terug kan vinden. In zijn laatste outing (zondag 15 april) gooide hij tegen de Padres in elk geval een perfect inning. Met Matt Kemp in vorm, hij sloeg al zes home runs en heeft een slaggemiddelde van .489, een degelijke pitching staff met Clayton Kershaw als ace en een sterke bullpen, mogen we de Dodgers op zijn minst inschatten als gevaarlijke outsiders voor de titel in de altijd onvoorspelbare NL Western Division. Als zij het dit jaar goed blijven doen, zal Amerika kennis maken met het fenomeen Kenley Jansen.

ABC’s Book Corner: In Holland it’s Honkbal

“Van alle landen waar baseball gespeeld wordt, heeft het spel alleen in Holland een andere naam. In Holland it’s Honkbal!”

Deze zinnen stonden in het enige baseball tijdschrift dat in de jaren zestig in ons land te koop was: “Baseball Digest”. Nu weten wij waarom de sport bij ons honkbal heette. De vader van de honkbalsport, J.C.G. Grasé, dreef altijd de spot met het in zijn ogen onnodig gebruik van Engelse uitdrukkingen. Hij was een purist. Vandaar dat het in het Nederlands werd: honkbal, slag, wijd, schijn en binnenhoog.

Het is één van de vele wetenswaardigheden die staan in het prachtig geïllustreerde en zeer luxe uitgevoerde jubileumboek:

“Honderd jaar KNBSB. Eeuw met gouden glans”
Wat een mooi cadeau voor de jubilaris, dat behaalde wereldkampioenschap! In de eerste 25 bladzijden van het boek wordt er terecht uitvoerig aandacht aan besteed.

Dan volgt er, verdeeld in zes periodes, de complete geschiedenis van een eeuw honkbal/baseball en zestig jaar softbal in ons land. Bij elke periode, onder de titels “kopstukken” en “uitgelicht” is er een profiel van markante oud-honkbal/softbal mensen en een overzicht van de ontwikkelingen van het spel in de verschillende regio’s. Veel nog niet bekende foto’s. Mooi geschreven. Joop Köhler en zijn collega’s hebben er een prachtboek van gemaakt. Bestuursperikelen, scheidsrechters, medische begeleiding, coachwisselingen, alle facetten krijgen ruimschoots aandacht.

Helemaal nieuw voor mij was het feit dat er in de zomer van 1944 in Amsterdam en Haarlem nog een competitie afgewerkt werd. De nationale sportheld, voetbal- en honkbalinternational Cor Wilders staat in honkbaltenue prominent op de cover van het nationaalsocialistische, dus foute, tijdschrift “Sport” van 15 mei 1944. In het vijfde oorlogsjaar! Opmerkelijk.

“Baseball “ werd dus in het begin van de twintigste eeuw “honkbal”. Na de fusie met de softbalbond in 1971 kwam de naam baseball weer terug: Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond, de KNBSB. Er zijn meer verschillen tussen honkbal en het moderne baseball dan de naam alleen.

Honkbal was: één of twee keer per week trainen en in het weekend één, later twee wedstrijden. Dat alles natuurlijk naast je baan of studie. Honkbal was: Nederland – Cuba 0-14.
Baseball is: een competitie van 42 wedstrijden in de hoofdklasse, play-offs, trainingsstages in Florida, full en semi-professionals , Nederland – Cuba 2-1. Nederland wereldkampioen!

En dan die rare paradox. Bij honkbal: matig spelniveau en goed bezette tribunes. Bij baseball: hoog spelniveau en in de hoofdklasse een handjevol toeschouwers.

Dit boek is een “Must-Read” voor elke honk- en softbal liefhebber . Het mag bij niemand ontbreken op de boekenplank en zeker niet bij de generatie die nog een boekenkast heeft, de babyboomers. Voor hen zijn de mooiste stukken de interviews met hun eigen “Boys and girls of summer”: Henk Keulemans, Hudson John, Nol Houtkamp, Ineke Mulder, Marcel Joost en al die andere coryfeeën . Het is een sentimental journey naar dertig, veertig, vijftig jaar terug, naar de Gouden Jaren van de sport. Lezend in dit boek kun je heerlijk wegzwijmelen , het is pure nostalgie en je ziet weer voor je hoe honkbal toen was:

Honken bezet, laatste inning, de stand is gelijk. Grote ogen, grote passen: Hamilton op weg naar het slagperk. Op de volle tribunes een aanzwellend geroezemoes. Iedereen voelt het. Nu gaat het gebeuren!

Kees Wijdekop

Jubileumboek: Eeuw met gouden glans
Te koop voor 32,50 euro, exclusief verzendkosten.
Bij: http://www.knbsb.nl